Regurgitacje i refluks żołądkowo-przełykowy u niemowląt
Regurgitacje niemowlęce są jednym z najczęstszych czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego (CZPP) u niemowląt. W artykule przedstawiono definicje, obraz kliniczny oraz zasady leczenia regurgitacji zgodnie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi towarzystw naukowych.
Czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego (CZPP) to jedno z najczęstszych rozpoznań u niemowląt i małych dzieci. Wśród CZPP w tej grupie wiekowej najczęstsze są regurgitacje niemowlęce – schorzenie łagodne, ustępujące samoistnie wraz ze wzrastaniem dziecka i niepowodujące trwałych szkód na zdrowiu. Jego rozpowszechnienie i częstość występowania sprawiają jednak, że stanowi poważny problem farmakoekonomiczny i medyczny – jest jedną z najczęstszych przyczyn wizyt małych pacjentów u lekarza. Dlatego warto śledzić wytyczne towarzystw naukowych dotyczące postępowania w przypadku tych dolegliwości u dzieci. W ostatnich latach zostały opublikowane 3 różne opracowania, w których omówiono zasady diagnostyki i leczenia regurgitacji niemowlęcych: Kryteria Rzymskie IV, brytyjskie wytyczne Narodowego Instytutu Zdrowia i Doskonałości Klinicznej (National Institute for Health and Care Excellence, NICE) oraz wspólne rekomendacje Europejskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci (European Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition, ESPGHAN) i Północnoamerykańskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci (North American Society for Paediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition, NASPGHAN)1-3. Celem artykułu jest omówienie i porównanie ww. publikacji.
Zobacz także:
Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u niemowląt
Powiązane artykuły
